Te dane są przygnębiające: aż 2,5 miliona Polaków jest dziś zagrożonych skrajnym ubóstwem. Rozwarstwienie w naszym kraju jest duże, a dysproporcje w jakości życia widoczne gołym okiem. Blisko 16 miliona Polaków żyje od pierwszego do pierwszego, ledwo łącząc koniec z końcem. Jak wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego, ponad 41 proc. gospodarstw domowych nie stać na pokrycie nieoczekiwanego wydatku w wysokości... 1150 złotych. Z kolei około 39 proc. gospodarstw domowych nie ma pieniędzy na przynajmniej na jeden tydzień wakacji w roku.
W sytuacji, kiedy nawet godność ludzka jest zagrożona, należy dążyć do wyrównywania różnic ekonomicznych. Czy w naszych warunkach gospodarczych program 500+ nie powinien być ograniczony do rodzin o niskich i średnich dochodach? Czy w zamian tego nie byłoby lepiej objąć tym wsparciem jedynaków z niezbyt majętnych rodzin? Wydaje się, że tak. Co więcej, podatki dla osób, które prowadzą drobną działalność gospodarczą, powinny być minimalne, a forma rozliczania z urzędem skarbowym możliwie najprostsza i czytelna (choć to ostatnie powinno dotyczyć wszystkich przedsiębiorców). Podobnie kwota wolna od podatku dla osób najmniej zarabiających powinna być szybko podniesiona. Czy to nie są pilniejsze problemy od reformy edukacji?
