Pogoń zanotowała jeden z najgorszych startów w swojej 45-letniej historii występów na najwyższym szczeblu rozgrywek. Dotąd były tylko cztery sezony, w których drużyna po czterech spotkaniach zdołała zaledwie raz zremisować, a pozostałe mecze przegrała. Obecny jest piąty.
Nie było jednak sezonu, w którym Pogoń nie zdobyła w pierwszych czterech sezonach gola po wykreowanej akcji. W roku 2002 szczecinianie też strzelili w czterech pierwszych spotkaniach zaledwie jedną bramkę, ale z gry. W obecnym sezonie jedyny gol padł po strzale z rzutu karnego.
Obecny sezon rozpoczął się jeszcze gorzej niż poprzedni, który również przejdzie do historii, jako jeden z najbardziej niechlubnych w historii. Pogoń przez pół roku poprzedniego sezonu okupowała ostatnie miejsce w tabeli i od ostatniego miejsca rozpoczęła kolejne rozgrywki. Trudno, żeby komuś taka sytuacja się podobała.
Trudno, żeby przejść obojętnie obok takiego stanu rzeczy, tym bardziej że z przebiegu gry Pogoń na więcej nie zasłużyła. Zasłużyła dokładnie na tyle, ile ma, czyli na jeden punkt i jedną bramkę.
Przed rozpoczęciem sezonu wydawało się, że drużyna nie tylko utrzyma formę z rundy wiosennej, ale będzie umiała też wejść na wyższy poziom. Miały o tym świadczyć dokonane transfery. W przerwie letniej było ich aż sześć, a wliczając wykupienie Adama Buksy, to nawet siedem.
Niemal wszystkie transakcje zostały przeprowadzone na miesiąc przed inauguracją sezonu, był zatem czas na dobre przygotowanie i aklimatyzację w zespole. Boisko po czterech pierwszych meczach brutalnie zweryfikowało dokonane zmiany w drużynie. Okazje się, że nie tylko nie podniosły poziomu w drużynie, ale nawet nie zrekompensowały strat.
Dwa lub trzy transfery
Trener Kosta Runjaic jeszcze przed meczem z Cracovią sugerował, że potrzebuje dwóch lub trzech nowych piłkarzy. To była zaskakująca sugestia, biorąc pod uwagę fakt, że Pogoń już dokonała bardzo dużo transferów i to kilku gotówkowych, których wcześniej w klubie nie notowano.
Sytuacja robi się trochę groteskowa. Szkoleniowiec po meczu z Cracovią zamiast na konferencję prasową, udał się do prezesa Jarosława Mroczka, a dopiero po rozmowie z nim przyszedł podzielić się swoimi spostrzeżeniami z meczu. Zaznaczył też, że rozmowa z prezesem będzie dokończona.
Można się domyślać, że trener przyczyn fatalnego początku próbuje szukać w niedostatecznej grupie klasowych piłkarzy. Chce, żeby było ich więcej, jednak przede wszystkim należałoby zadbać o dobrą formę obecnych zawodników. Większość z nich prezentuje się poniżej możliwości i potencjału.
W letnim okresie przygotowawczym to Kosta Runjaic miał decydujące zdanie przy formowaniu kadry zespołu. To trener zrezygnował z takich piłkarzy, jak: Cornel Rapa, Łukasz Zwoliński czy Dawid Kort, którzy znakomicie odnaleźli się w nowych klubach, a ich następcy w Pogoni rozczarowują.
David Stec nie wytrzymuje konkurencji z Cornelem Rapą, Radosław Majewski nie daje Pogoni więcej niż Dawid Kort w Wiśle, a żaden z napastników nie zdobył jeszcze gola, podczas gdy Łukasz Zwoliński po trzech ligowych spotkaniach w lidze chorwackiej ma na koncie tych bramek dwie.
Kontuzje napastników
Oczywiście pamiętamy o tym, że kontuzjowani są dwaj napastnicy: Adam Buksa i Soufian Benyamina, jednak problemy zdrowotne tego pierwszego znane były powszechnie już podczas poprzedniej rundy. Nie są żadną niespodzianką, można było taka sytuację przewidzieć i wziąć pod uwagę.
Pogoń zdecydowała się na rewolucję kadrową i jeżeli prawdą jest, że do końca okienka transferowego pozyska jeszcze przynajmniej dwóch lub trzech piłkarzy, to nasuwa się pytanie, czy 9 lub 10 transferów podczas jednego okienka transferowego, to jest dobra droga do budowania czegoś wartościowego i trwałego.
Na razie z przeprowadzonych transferów Pogoń nie ma praktycznie żadnej korzyści, a trzeba pamiętać, że w przerwie letniej straciła też dwóch kluczowych piłkarzy ze środkowej formacji: Jakuba Piotrowskiego i Rafała Murawskiego. Pogoń na dziś jest zespołem słabszym niż w poprzednim sezonie, choć papierowe rozważania mogły sugerować, że nastąpi coś zupełnie przeciwnego.
Nie trafiają tłumaczenia szkoleniowca, że duże roszady w zespole powodują, że na optymalną formę trzeba czasu. Może nie trzeba było dokonywać tak dużych i drastycznych zmian. Należało przewidzieć, że mogą nastąpić kłopoty. Na dziś wydają się bardzo duże, choć klub oczywiście w swoim stylu nie zamierza tego okazywać.
Na razie cztery mecze pokazały taką prawidłowość, że zespół biega w jednostajnym, średnim tempie, ale tylko do 70. minuty, a później całkowicie oddaje pole gry przeciwnikowi. To się powtarza z każdym spotkaniem.
Transfery nie sprawdzają się
Na siedem przeprowadzonych transferów, tylko w dwóch przypadkach możemy mówić o piłkarzach, którzy wystąpili dotąd w większym wymiarze czasowym niż 40 procent. To Radosław Majewski i Zvonimir Kozulj. Obaj też rozczarowują, nie wypełniają luki po Jakubie Piotrowskim i Rafale Murawskim, a z takim założeniem zostali pozyskani.
Dwóch z tych siedmiu graczy nie zagrało jeszcze wcale (Malec, Benyamina). W meczu z Cracovią najsłabszymi piłkarzami w drużynie byli gracze nowi: David Stec, Radosław Majewski i Zvonimir Kozulj. Czy kolejne transfery diametralnie odmienią sytuację?
Nie od dziś wiadomo, że w każdej drużynie kluczowe role odgrywają piłkarze występujący na dwóch pozycjach: bramkarz i napastnik. W angielskiej Premier League na trzy najdroższe transfery podczas tegorocznego lata, aż dwa dotyczą bramkarzy. To pokazuje, jak ważna jest to pozycja w zespole.
Trzech bramkarzy w czterech meczach
W Pogoni w czterech meczach obecnego sezonu grało już trzech bramkarzy, to swoisty precedens na skalę światową. To już trzeci sezon z rzędu, kiedy w drużynie w meczach ligowych występuje aż trzech bramkarzy, ale nigdy nie było sytuacji, że trzech bramkarzy występowało w czterech pierwszych meczach.
Również na pozycji napastnika w wyjściowej jedenastce wychodziło dotąd na boisko trzech napastników. Na dwóch newralgicznych pozycjach brakuje w zespole absolutnego lidera. Sytuację tłumaczą nieco kontuzje Łukasza Załuski oraz Adama Buksy i Soufiana Benyaminy. W składzie z Załuską i Buksą Pogoń jednak nie wyglądała lepiej, jak bez nich.
Trener Runjaic w czterech meczach obecnego sezonu skorzystał już z 22 piłkarzy, z których aż 20 grało przynajmniej raz w wyjściowym składzie. Mając duże ograniczenia w kadrze zespołu spowodowane kontuzjami, te roszady powinny być mniejsze, zredukowane do minimum.
Jest jednak inaczej, bo szkoleniowiec metodą prób i błędów szuka optymalnych rozwiązań personalnych, ale te powinien mieć gotowe już przed pierwszym meczem. Po okresie przygotowawczym i po rozegraniu sparingów, z których jeden był nawet zamknięty.
Bardzo często się zdarza, że szkoleniowcy leku na wszystkie problemy szukają w transferach. Te są oczywiście potrzebne, jednak w Pogoni powoli mamy do czynienia z sytuacją, że drużyny nie buduje się, ale całkowicie się ją zmienia.
Skorża też chciał transferów
Przed rokiem było podobnie. Trener Maciej Skorża po pierwszym nieudanym meczu z Wisłą Kraków zażądał od prezesa transferów. Były dwa. Do zespołu dołączyli: Lasza Dwali i Dariusz Formella. Obaj w rundzie jesiennej należeli do najsłabszych w drużynie, tego drugiego pozbył się Kosta Runjaic po zakończeniu rundy jesiennej.
Kiedyś Kazimierz Górski wypowiedział bardzo mądre zdanie na temat trenerów, którzy oczekują od właścicieli klubów transferów:
– „Nie możemy strzelać goli, bo nie mamy napastników”. To znaczy, że chce, by mu ich kupić? Jeśli cała filozofia ma polegać na kupowaniu, to nie potrzeba trenerów… – odparł na wątpliwości jednego z trenerów niegdyś znakomity szkoleniowiec.
Również Jurgen Klopp zauważył niegdyś, że wśród dziennikarzy i kibiców brakuje wiary w trening, a istnieje tylko magia transferów, które mają być lekiem na wszystkie problemy.
Pogoń po raz ostatni tak słaby start zanotowała w roku 2002, kiedy również dokonano rewolucji kadrowej. Drużynę wzmocniło kilkunastu nowych piłkarzy, kilku z nich również prezentowało solidny poziom, uznaną markę: Choto, Adżem, Pawlak, Chi Fon, Rodriguez, Saranovic, Sobczak. Rokowania były optymistyczne, a skończyło się jednak gigantyczną katastrofą, spadkiem i upadkiem klubu. ©℗
Wojciech PARADA
Fot. R. Pakieser
