Zdziczenie obyczajów, alkohol i życie publiczne, czyli w pogoni za burmistrzem

 

2 sierpnia, w dniu swoich urodzin, burmistrz Golczewa pojawił się w Urzędzie Miasta jako jeden z pierwszych pracowników, z zamiarem złożenia podania o urlop. Nie było jednak sekretarki, która mogłaby zgłoszenie „urlopu na żądanie” przyjąć. Kiedy wrócił po godzinie, zastał przed swoim gabinetem swojego zastępcę Lecha Ferdynusa i Romana Dolniaka, przewodniczącego Rady Gminy.

Zastępca burmistrza stwierdził, że burmistrz jest pijany i nie podpisze jego podania o urlop na żądanie. Burmistrz uznał jednak, że zgłoszenie przez niego urlopu jest skuteczne i wyszedł.

Zastępca jednak nie odpuszczał i ruszył za burmistrzem. Na dole czekał już dziennikarz lokalnego portalu z kamerą. Szybko też pojawiła się policja z alkomatem.

Z relacji burmistrza Andrzeja Danieluka wynika, że przyszedł do pracy około g. 7. Chciał zgłosić urlop na żądanie i wyjść z urzędu. Oczywiście urlop na żądanie mógł zgłosić przez telefon, uznał jednak, że ten sam skutek – zgodnie z Kodeksem pracy – będzie miało osobiste zgłoszenie. Okazało się jednak, że w urzędzie nie było jeszcze sekretarki. Postanowił więc – jak opowiadał – zrobić sobie spacer. Poszedł do pobliskiego Zespołu Szkół, by gospodarskim okiem rzucić na jednostkę budżetową podległą gminie. Po drodze rozmawiał z kilkoma osobami, w tym m.in. z właścicielką pobliskiego kiosku, któremu z powodu niskich obrotów grozi zamknięcie.

– W urzędzie jest monitoring – mówi burmistrz A. Danieluk. – Widać na nim, że wchodzę do urzędu trzeźwy. Wszystkie osoby, z którymi rozmawiałem, również mogą być świadkami, że nie byłem pijany.

Godzinę później, a może mniej, burmistrz ponownie zjawia się w Urzędzie Miasta. Dalej wypadki toczą się szybko. ©℗

Cały artykuł w „Kurierze Szczecińskim”, e-wydaniu i wydaniu cyfrowym z 10 sierpnia 2018 r.

Tekst i fot. R. K. Ciepliński